Satürn uydusu Titan, Dünya standartlarına göre alışılmadık bir yer. Güneş Sistemi’nde atmosfere sahip tek uydu olan Titan. Merkür gezegeninden daha büyüktür. Kalın bir atmosferle çevrilidir ve metan ve etan gibi sıvı hidrokarbonlardan oluşan. Nehirler ve denizlerle kaplıdır. Onları kaplayan kalın bir su buzu tabakası vardır, ancak bunun altında yaşamın var olabileceği bir sıvı su okyanusu olabilir. Titan’ın Satürn çevresindeki yörüngesi artıyor. Yani uzun yıllar boyunca yapılan ölçümlere ve hesaplamalara göre, ay gezegenden gittikçe uzaklaşıyor. Ayrıca, bu beklenenden yüz kat daha hızlı gelişiyor. Araştırmaya göre Titan, Satürn’e çok daha yakın doğdu. Ve 4,5 milyar yılda ondan 1,2 milyon kilometre uzaklaştı.
Caltech’te teorik bir astronom ve yakın zamanda yayınlanan araştırmanın ortak yazarı Jim Fuller’a göre. “Daha önceki analizlerin çoğu, Titan veya Jüpiter’in uydusu Callisto gibi uyduların şu anda gördüğümüze benzer bir yörünge mesafesinde geliştiğini öngördü.” “Bu, Satürn uydu sisteminin ve belki de halkalarının oluşumunun ve evriminin. Daha önce inanıldığından daha dinamik olduğunu gösteriyor” dedi.
Ay Dünya’dan Ayrılsa Bile Onu Kaybetmeyeceğiz
Yörünge göçünün temellerini anlamak için Ay’a bakabiliriz. Dünya’nın uydusu dönerken yerçekimi alanıyla yerküreyi biraz kendine çekiyor. Ay’ın tekrarlayan çekimleri, Dünya okyanuslarının bir yandan. Diğer yana şişmesine neden olur, bu da gelgitleri oluşturur. Bu enerjinin bir kısmı, yerçekimi alanını da bozan ve Ay’ın gezegen etrafındaki yörüngesinde ilerlemesine neden olan. Dünya’nın içindeki sürtünme süreçleri tarafından ısıya dönüştürülür. Sonuç olarak, Ay ivme kazanır ve her yıl ortalama 3,8 santimetre olan Dünya’dan istikrarlı bir şekilde uzaklaşır. Dünya ve Ay, yaklaşık altı milyar yıl içinde gerçekleşecek olan Güneş tarafından emilene kadar “kaybolmayacak”. Ancak bu süreç son derece yavaştır. Titan, Satürn’e benzer bir çekim kuvvetine sahiptir, ancak Satürn’ün içindeki sürtünme süreçlerinin. Gaz halindeki yapıları nedeniyle genellikle Dünya’nın içindekilerden daha zayıf olduğu varsayılmaktadır. Geleneksel görüşlere göre Titan, her yıl 0,1 santimetreden fazla olmayan bir hızla Satürn’den uzaklaşıyor olmalıdır. Ancak, son bulgular bu hipoteze meydan okuyor.
Tavsiye Edilen İçerik:
İki araştırma ekibi, Titan’ın on yıllık bir süre boyunca yörüngesini belirlemek için yazılan makalede açıklanan çalışmada çeşitli yöntemler kullandı. Astrometri olarak bilinen bir işlemin kullanılmasıyla. Cassini görev görüntülerinde Titan’ın arka plan yıldızlarına göre konumunun ölçümleri yapılmıştır. Radyometri olarak bilinen ikinci yöntem, Titan’ın yerçekiminden etkilendiğinde Cassini’nin hızını ölçmek için kullanıldı. Çalışmanın baş yazarı , mükemmel uyumlu sonuçlar elde etmek için tamamen farklı iki veri seti ve iki farklı analiz tekniği kullandıklarını iddia ediyor.
Yeni değerler 100 Kat Daha Fazla Daha
Bulgular, Fuller’ın Titan’ın geleneksel gelgit modellerinin öngördüğünden çok daha hızlı bir oranda uzaklaşacağını iddia eden 2016 tarihli teorisini destekliyor. Fuller’ın teorisine göre, Titan, Satürn’ü belirli bir frekansta yerçekimsel olarak sıkıştırmalı. Bu da gezegeni şiddetli bir şekilde salınmaya zorlayacak, tıpkı bir salıncakta bacak sallamanızın zamanlamasının sizi sürekli olarak yükseltebileceğine benzer şekilde olacak. Rezonans kilitleme, bu gelgit zorlaması için kullanılan terimdir. Fuller, Titan’ın nihayetinde büyük miktarda enerji yakacak olan gezegenin salınımının yüksek genliği nedeniyle önceden varsayıldığından daha hızlı bir oranda Satürn’den uzaklaşmaya başlayacağını iddia ediyor. Aslında, gözlemler Titan’ın Satürn’den yılda 11 milimetre uzaklaştığını ortaya çıkardı. Elbette bu, önceki teorilerin öngördüğünden çok daha hızlıydı.
Fuller’a göre, “rezonans kilitleme teorisi birçok astrofizik sisteme uygulanabilmektedir.” Fuller son olarak, “Şu anda ötegezegen sistemlerinin veya çift yıldız sistemlerinin aynı fiziği. Deneyimleyip deneyimleyemeyeceğini belirlemek için bazı teorik araştırmalar yapıyorum” diye açıklama yapmıştır.
Caltech’te teorik bir astronom ve yakın zamanda yayınlanan araştırmanın ortak yazarı Jim Fuller’a göre. “Daha önceki analizlerin çoğu, Titan veya Jüpiter’in uydusu Callisto gibi uyduların şu anda gördüğümüze benzer bir yörünge mesafesinde geliştiğini öngördü.” “Bu, Satürn uydu sisteminin ve belki de halkalarının oluşumunun ve evriminin. Daha önce inanıldığından daha dinamik olduğunu gösteriyor” dedi.
Ay Dünya’dan Ayrılsa Bile Onu Kaybetmeyeceğiz
Yörünge göçünün temellerini anlamak için Ay’a bakabiliriz. Dünya’nın uydusu dönerken yerçekimi alanıyla yerküreyi biraz kendine çekiyor. Ay’ın tekrarlayan çekimleri, Dünya okyanuslarının bir yandan. Diğer yana şişmesine neden olur, bu da gelgitleri oluşturur. Bu enerjinin bir kısmı, yerçekimi alanını da bozan ve Ay’ın gezegen etrafındaki yörüngesinde ilerlemesine neden olan. Dünya’nın içindeki sürtünme süreçleri tarafından ısıya dönüştürülür. Sonuç olarak, Ay ivme kazanır ve her yıl ortalama 3,8 santimetre olan Dünya’dan istikrarlı bir şekilde uzaklaşır. Dünya ve Ay, yaklaşık altı milyar yıl içinde gerçekleşecek olan Güneş tarafından emilene kadar “kaybolmayacak”. Ancak bu süreç son derece yavaştır. Titan, Satürn’e benzer bir çekim kuvvetine sahiptir, ancak Satürn’ün içindeki sürtünme süreçlerinin. Gaz halindeki yapıları nedeniyle genellikle Dünya’nın içindekilerden daha zayıf olduğu varsayılmaktadır. Geleneksel görüşlere göre Titan, her yıl 0,1 santimetreden fazla olmayan bir hızla Satürn’den uzaklaşıyor olmalıdır. Ancak, son bulgular bu hipoteze meydan okuyor.
Tavsiye Edilen İçerik:
İki araştırma ekibi, Titan’ın on yıllık bir süre boyunca yörüngesini belirlemek için yazılan makalede açıklanan çalışmada çeşitli yöntemler kullandı. Astrometri olarak bilinen bir işlemin kullanılmasıyla. Cassini görev görüntülerinde Titan’ın arka plan yıldızlarına göre konumunun ölçümleri yapılmıştır. Radyometri olarak bilinen ikinci yöntem, Titan’ın yerçekiminden etkilendiğinde Cassini’nin hızını ölçmek için kullanıldı. Çalışmanın baş yazarı , mükemmel uyumlu sonuçlar elde etmek için tamamen farklı iki veri seti ve iki farklı analiz tekniği kullandıklarını iddia ediyor.
Yeni değerler 100 Kat Daha Fazla Daha
Bulgular, Fuller’ın Titan’ın geleneksel gelgit modellerinin öngördüğünden çok daha hızlı bir oranda uzaklaşacağını iddia eden 2016 tarihli teorisini destekliyor. Fuller’ın teorisine göre, Titan, Satürn’ü belirli bir frekansta yerçekimsel olarak sıkıştırmalı. Bu da gezegeni şiddetli bir şekilde salınmaya zorlayacak, tıpkı bir salıncakta bacak sallamanızın zamanlamasının sizi sürekli olarak yükseltebileceğine benzer şekilde olacak. Rezonans kilitleme, bu gelgit zorlaması için kullanılan terimdir. Fuller, Titan’ın nihayetinde büyük miktarda enerji yakacak olan gezegenin salınımının yüksek genliği nedeniyle önceden varsayıldığından daha hızlı bir oranda Satürn’den uzaklaşmaya başlayacağını iddia ediyor. Aslında, gözlemler Titan’ın Satürn’den yılda 11 milimetre uzaklaştığını ortaya çıkardı. Elbette bu, önceki teorilerin öngördüğünden çok daha hızlıydı.
Fuller’a göre, “rezonans kilitleme teorisi birçok astrofizik sisteme uygulanabilmektedir.” Fuller son olarak, “Şu anda ötegezegen sistemlerinin veya çift yıldız sistemlerinin aynı fiziği. Deneyimleyip deneyimleyemeyeceğini belirlemek için bazı teorik araştırmalar yapıyorum” diye açıklama yapmıştır.