Geçtiğimiz Mart ayında Emily Schildt, West Village'daki Bleecker Caddesi'nin bir köşesinde Pop Up Grocer'ı açarak, ücretli bir iş modeliyle ustaca paketlenmiş baharatlar, içecekler ve küçük, gelecek vaat eden markaların diğer ürünlerini satıyordu.
Müşteriler, raflarda yer almak için ücret ödeyerek Peepal People ve Van Van gibi markalardan el yapımı acı sos veya kabak cipsi satın alabiliyor. Tipik olarak bir seferde 150 ila 200 pul basılıyor ve bazıları üç ayda bir değiştiriliyor.
Bayan Schildt, “Sadece ürün satışlarına güvenseydik, çok daha yüksek hacimlerde satış yapmak zorunda kalırdık” dedi. “Tamamen bilinmeyen mallardan oluşan bir işten bahsederken bu kesinlikle imkansızdır.”
Emlak hizmetleri şirketi CBRE'ye göre, New York'taki perakende alanı kiraları geçen yıl artmaya devam etti ve bu da bağımsız işletmelerin hayatta kalmasını zorlaştırdı. Manhattan'ın varlıklı bir mahallesi olan West Village'da 300 metrekarelik bir alan yakın zamanda ayda 5.000 dolara listelendi. Ancak bazı iddialı girişimciler geçimini sağlamak için raf ücreti almak veya toptan satış yapmak gibi iş modellerini deniyor.
Bayan Schildt, “Ya yaratıcı olmalısınız ya da New York'tan ayrılmalısınız” dedi.
NYU'nun Stern İşletme Okulu'nda pazarlama dersi veren Thomaï Serdari, perakendenin yeni müşterinin değerlerini yansıtacak şekilde yeniden odaklandığını söyledi. “İnovasyon kaçınılmaz olarak iş modellerini güncelleyenlerden gelir” dedi.
Ancak bağımsız perakendeciler, yüksek işletme maliyetleri ve işe yarayan bir model bulma gibi zorluklarla karşı karşıyadır.
Kardeşi Ayan ile birlikte ürünleri çevrimiçi olarak satan ve Manhattan şehir merkezindeki iki perakende noktasında satılan Kolkata Chai Co.'yu kuran Ani Sanyal, “Teknoloji gelişiyor, cep telefonlarımız gelişiyor ve fiziksel perakende de gelişiyor” dedi. .
İşletmesinde sıcak chai, samosa gibi Hint sokak yemekleri, mevsimlik chai soft servisi ve çanta dolusu chai karışımları ve ürünleri satılıyor. Ani Sanyal, yaya trafiğinin her iki lokasyonda da istikrarlı olduğunu ancak şirketin e-ticaret işinin satışlarının yüzde 75 ila 80'ini oluşturduğunu söyledi.
Kolkata Chai Co. ayrıca Equinox, Juice Press ve Boba Guys'a toptan çay konsantresi satıyor. Şirket, Transcendence Coffee gibi markalarla iş birliği yaptı ve Hasan Minhaj gibi ünlülerle ortaklık kurdu; bunların tümü sosyal medya akışlarında yer aldı.
Çok kanallı bir yaklaşımla (e-ticaret, toptan satış ve gerçek mekanda faaliyet gösteren) kardeşler, çok sayıda insanı chai'leriyle tanıştırabileceklerine ve ömür boyu müşteriler yaratabileceklerine inanıyor. Ani Sanyal, “Çay, bu ülkede çok uzun süredir tahrif edilen ve bir şekilde yanlış tanıtılan bir ürün olduğundan, kültürümüzün gerçek deneyimini yaşamak bizim için gerçekten önemliydi” dedi.
Dolce Brooklyn, Brooklyn'in Cobble Hill semtindeki bir mağazadan dondurma ve dondurma satıyor, ancak kâr elde eden, bazıları iki Michelin yıldızlı üst düzey restoranlara satış yapan şirketin toptan satış işidir. Şirketin sahibi Pierre Alexandre, “Farklı gelir kanalları bulmalısınız” dedi.
Rachel Krupa'nın Goods Mart adlı işletmesine yönelik çok kanallı yaklaşımı, otellerde, kafelerde ve kurumsal kilerde atıştırmalıkların hazırlanmasını ve dağıtılmasını içeriyor. Üç lokasyondan biri olan minimalist SoHo mağazasında, Oakland, Kaliforniya'daki bir şirket olan Mama Teav's'in sarımsaklı biber cipsleri gibi, çoğu gelecek vaat eden üreticilerden oluşan 200 markanın paketlenmiş atıştırmalıklarını satıyor.
The Goods Mart, iki yıl önce açıldığında Mama Teav'in ilk müşterilerinden biriydi ve bugün Mama Teav ürünleri Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 420 mağazada satılıyor. Mama Teav's'in kurucusu Christina Teav-Liu, “Küçük bir üretici ve yeni bir marka olarak Whole Foods'a hemen atlamayacağız” dedi.
Bayan Krupa, sadece para kazanmaya çalışan ev sahipleri olsaydı Mama Teav'inki gibi markaların tanıtımını yapamayacağını söyledi. İlk ev sahibi Bret Trenkmann, görevinin değerini gördü ve ona SoHo'da adil bir kira verdi, tıpkı diğer ev sahibi Tishman Speyer'in Rockefeller Center'daki ikinci lokasyonunda yaptığı gibi.
Paketli gıda ve sağlıklı yaşam markalarıyla çalışan Krupa Consulting adlı halkla ilişkiler şirketini de yöneten Bayan Krupa, tüketicilerin, özellikle de turistlerin, evlerinde yaşayamayacakları özgün deneyimler istediklerini söyledi. “'Aman Tanrım, Rock Center'da buz pateni yapmaya gittim ve Chili's'te yemek yedim' demezsiniz” dedi.
Bağımsız işletmeleri savunan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Yerel Kendine Yeterlilik Enstitüsü'nün eş yönetici direktörü Stacy Mitchell, ev sahiplerinin bağımsız işletmelerin büyümesinde ve hayatta kalmasında önemli bir rol oynadığını söyledi. Bayan Mitchell, ulusal zincirlerin bağımsız yüklenicilerle karşılaştırıldığında daha güvenli bir mali tercih olabileceğini, ancak onlara kiralamanın dar görüşlülük olduğunu söyledi.
Küçük işletme sahiplerine biraz ara vermek ev sahipleri için iyi olabilir. “Sokak seviyesindeki işletmelerin kalitesi, ister ofis ister daire olsun, üst katlar için alabilecekleri kiraları etkiliyor” dedi.
San Francisco'daki bir danışmanlık firması olan Scaling Retail'in kurucusu Syama Bunten, Amerika Birleşik Devletleri'nin perakende satın almada kültürel bir değişim yaşadığını söyledi. Dollar Shave Club ve Stitch Fix gibi şirketlerin öncülüğünü yaptığı doğrudan tüketiciye yönelik model, yıllar önce yenilikçi bir yaklaşımdı ancak artık doymuş hale geldi.
Alışverişin yeni aşaması iki ana kategoriye ayrılabilir: Amazon'da ucuz ve kolay ve fiziksel mağazalarda bağlantı hissi.
Bağımsız sahiplerin işlerini kurmalarının bir başka yolu da ağ oluşturma ve topluluk yoluyla, genellikle canlı sokak hayatı, yaya trafiği ve benzer düşünen insanların bir araya gelmesini sağlayan mağaza içi etkinlikler aracılığıyla gerçekleşir. Bayan Bunten, bir otobüs durağı reklamının marka görünürlüğü sağlayabileceğini ancak müşteriler için etkinlik ve alanlar yaratmanın çok daha güçlü bir duygusal bağ oluşturduğunu söyledi.
“Belki ziyaretçilerin yüzde 100'ü müşteriye dönüşmeyecektir” dedi, “ancak markanızın birileri üzerinde geleneksel bir promosyon ürününden çok daha kalıcı bir etki yaratma şansı yüzde 100'dür.”
Bazı başarılara rağmen bazı küçük perakendeciler bu çabaya değip değmeyeceğini sorguluyor. Birçoğu birikimlerini işletmelerine aktardı ve kurumsal ve melek yatırımcıların yanı sıra arkadaşları ve aileleri aracılığıyla ek fon topladı. Sürdürülebilir iş modelleri yürütüyorlar ve sosyal medyada sürekli paylaşımlar yapıyorlar. Yine de bir alan kiralamanın ve yaratmanın maliyeti bir engel olmaya devam ediyor.
18 ay boyunca doğru mağazayı arayarak geçiren Pop Up Grocer'dan Bayan Schildt, “Bir şeylerin değişmesi gerekiyor” dedi.
Kalküta Chai Co'dan Ani Sanyal, şehir yetkilileri ve ev sahipleri kiranın bağımsız perakendeciler için karşılanamaz olduğunu fark etmezse “şehir rengini kaybedecek” dedi. “İnsanları oraya gelmeye iten şeyleri kaybedecek.” “New'e York.”
Müşteriler, raflarda yer almak için ücret ödeyerek Peepal People ve Van Van gibi markalardan el yapımı acı sos veya kabak cipsi satın alabiliyor. Tipik olarak bir seferde 150 ila 200 pul basılıyor ve bazıları üç ayda bir değiştiriliyor.
Bayan Schildt, “Sadece ürün satışlarına güvenseydik, çok daha yüksek hacimlerde satış yapmak zorunda kalırdık” dedi. “Tamamen bilinmeyen mallardan oluşan bir işten bahsederken bu kesinlikle imkansızdır.”
Emlak hizmetleri şirketi CBRE'ye göre, New York'taki perakende alanı kiraları geçen yıl artmaya devam etti ve bu da bağımsız işletmelerin hayatta kalmasını zorlaştırdı. Manhattan'ın varlıklı bir mahallesi olan West Village'da 300 metrekarelik bir alan yakın zamanda ayda 5.000 dolara listelendi. Ancak bazı iddialı girişimciler geçimini sağlamak için raf ücreti almak veya toptan satış yapmak gibi iş modellerini deniyor.
Bayan Schildt, “Ya yaratıcı olmalısınız ya da New York'tan ayrılmalısınız” dedi.
NYU'nun Stern İşletme Okulu'nda pazarlama dersi veren Thomaï Serdari, perakendenin yeni müşterinin değerlerini yansıtacak şekilde yeniden odaklandığını söyledi. “İnovasyon kaçınılmaz olarak iş modellerini güncelleyenlerden gelir” dedi.
Ancak bağımsız perakendeciler, yüksek işletme maliyetleri ve işe yarayan bir model bulma gibi zorluklarla karşı karşıyadır.
Kardeşi Ayan ile birlikte ürünleri çevrimiçi olarak satan ve Manhattan şehir merkezindeki iki perakende noktasında satılan Kolkata Chai Co.'yu kuran Ani Sanyal, “Teknoloji gelişiyor, cep telefonlarımız gelişiyor ve fiziksel perakende de gelişiyor” dedi. .
İşletmesinde sıcak chai, samosa gibi Hint sokak yemekleri, mevsimlik chai soft servisi ve çanta dolusu chai karışımları ve ürünleri satılıyor. Ani Sanyal, yaya trafiğinin her iki lokasyonda da istikrarlı olduğunu ancak şirketin e-ticaret işinin satışlarının yüzde 75 ila 80'ini oluşturduğunu söyledi.
Kolkata Chai Co. ayrıca Equinox, Juice Press ve Boba Guys'a toptan çay konsantresi satıyor. Şirket, Transcendence Coffee gibi markalarla iş birliği yaptı ve Hasan Minhaj gibi ünlülerle ortaklık kurdu; bunların tümü sosyal medya akışlarında yer aldı.
Çok kanallı bir yaklaşımla (e-ticaret, toptan satış ve gerçek mekanda faaliyet gösteren) kardeşler, çok sayıda insanı chai'leriyle tanıştırabileceklerine ve ömür boyu müşteriler yaratabileceklerine inanıyor. Ani Sanyal, “Çay, bu ülkede çok uzun süredir tahrif edilen ve bir şekilde yanlış tanıtılan bir ürün olduğundan, kültürümüzün gerçek deneyimini yaşamak bizim için gerçekten önemliydi” dedi.
Dolce Brooklyn, Brooklyn'in Cobble Hill semtindeki bir mağazadan dondurma ve dondurma satıyor, ancak kâr elde eden, bazıları iki Michelin yıldızlı üst düzey restoranlara satış yapan şirketin toptan satış işidir. Şirketin sahibi Pierre Alexandre, “Farklı gelir kanalları bulmalısınız” dedi.
Rachel Krupa'nın Goods Mart adlı işletmesine yönelik çok kanallı yaklaşımı, otellerde, kafelerde ve kurumsal kilerde atıştırmalıkların hazırlanmasını ve dağıtılmasını içeriyor. Üç lokasyondan biri olan minimalist SoHo mağazasında, Oakland, Kaliforniya'daki bir şirket olan Mama Teav's'in sarımsaklı biber cipsleri gibi, çoğu gelecek vaat eden üreticilerden oluşan 200 markanın paketlenmiş atıştırmalıklarını satıyor.
The Goods Mart, iki yıl önce açıldığında Mama Teav'in ilk müşterilerinden biriydi ve bugün Mama Teav ürünleri Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 420 mağazada satılıyor. Mama Teav's'in kurucusu Christina Teav-Liu, “Küçük bir üretici ve yeni bir marka olarak Whole Foods'a hemen atlamayacağız” dedi.
Bayan Krupa, sadece para kazanmaya çalışan ev sahipleri olsaydı Mama Teav'inki gibi markaların tanıtımını yapamayacağını söyledi. İlk ev sahibi Bret Trenkmann, görevinin değerini gördü ve ona SoHo'da adil bir kira verdi, tıpkı diğer ev sahibi Tishman Speyer'in Rockefeller Center'daki ikinci lokasyonunda yaptığı gibi.
Paketli gıda ve sağlıklı yaşam markalarıyla çalışan Krupa Consulting adlı halkla ilişkiler şirketini de yöneten Bayan Krupa, tüketicilerin, özellikle de turistlerin, evlerinde yaşayamayacakları özgün deneyimler istediklerini söyledi. “'Aman Tanrım, Rock Center'da buz pateni yapmaya gittim ve Chili's'te yemek yedim' demezsiniz” dedi.
Bağımsız işletmeleri savunan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Yerel Kendine Yeterlilik Enstitüsü'nün eş yönetici direktörü Stacy Mitchell, ev sahiplerinin bağımsız işletmelerin büyümesinde ve hayatta kalmasında önemli bir rol oynadığını söyledi. Bayan Mitchell, ulusal zincirlerin bağımsız yüklenicilerle karşılaştırıldığında daha güvenli bir mali tercih olabileceğini, ancak onlara kiralamanın dar görüşlülük olduğunu söyledi.
Küçük işletme sahiplerine biraz ara vermek ev sahipleri için iyi olabilir. “Sokak seviyesindeki işletmelerin kalitesi, ister ofis ister daire olsun, üst katlar için alabilecekleri kiraları etkiliyor” dedi.
San Francisco'daki bir danışmanlık firması olan Scaling Retail'in kurucusu Syama Bunten, Amerika Birleşik Devletleri'nin perakende satın almada kültürel bir değişim yaşadığını söyledi. Dollar Shave Club ve Stitch Fix gibi şirketlerin öncülüğünü yaptığı doğrudan tüketiciye yönelik model, yıllar önce yenilikçi bir yaklaşımdı ancak artık doymuş hale geldi.
Alışverişin yeni aşaması iki ana kategoriye ayrılabilir: Amazon'da ucuz ve kolay ve fiziksel mağazalarda bağlantı hissi.
Bağımsız sahiplerin işlerini kurmalarının bir başka yolu da ağ oluşturma ve topluluk yoluyla, genellikle canlı sokak hayatı, yaya trafiği ve benzer düşünen insanların bir araya gelmesini sağlayan mağaza içi etkinlikler aracılığıyla gerçekleşir. Bayan Bunten, bir otobüs durağı reklamının marka görünürlüğü sağlayabileceğini ancak müşteriler için etkinlik ve alanlar yaratmanın çok daha güçlü bir duygusal bağ oluşturduğunu söyledi.
“Belki ziyaretçilerin yüzde 100'ü müşteriye dönüşmeyecektir” dedi, “ancak markanızın birileri üzerinde geleneksel bir promosyon ürününden çok daha kalıcı bir etki yaratma şansı yüzde 100'dür.”
Bazı başarılara rağmen bazı küçük perakendeciler bu çabaya değip değmeyeceğini sorguluyor. Birçoğu birikimlerini işletmelerine aktardı ve kurumsal ve melek yatırımcıların yanı sıra arkadaşları ve aileleri aracılığıyla ek fon topladı. Sürdürülebilir iş modelleri yürütüyorlar ve sosyal medyada sürekli paylaşımlar yapıyorlar. Yine de bir alan kiralamanın ve yaratmanın maliyeti bir engel olmaya devam ediyor.
18 ay boyunca doğru mağazayı arayarak geçiren Pop Up Grocer'dan Bayan Schildt, “Bir şeylerin değişmesi gerekiyor” dedi.
Kalküta Chai Co'dan Ani Sanyal, şehir yetkilileri ve ev sahipleri kiranın bağımsız perakendeciler için karşılanamaz olduğunu fark etmezse “şehir rengini kaybedecek” dedi. “İnsanları oraya gelmeye iten şeyleri kaybedecek.” “New'e York.”