Golden Age misafirperverliğinin genel müdürü olarak, 43 yaşındaki Bay Neidich, şehir merkezinde Dimes Meydanı'ndaki Le Dalışını ve bir havyar patates'in 99 ABD dolarına mal olduğu Nines Piano Bar'ı içeren şık bir imparatorluk işletiyor. Bu ona Lucy'den uzun bir yol kat ediyor gibi görünüyor – ama 18 yıl önce gelişmekte olan bir aktör olarak, bar üzerinde yaşamaya başladı ve düzenli hale geldi.
Çok farklı geçmişlerine rağmen, Bayan Mickevicius ile yakındı – Yukarı Doğu Yakası'nın ayrıcalığının oğlu – ve hatta zaman zaman ve barback'in misafirperverlik endüstrisindeki ilk görünüşünde çalıştığında bile yardımcı oldu.
Lucy'nin kapandığını öğrendiğinde, ev sahibine yaklaştı ve bir anlaşmayı kısalttı. Ancak bir yenileme planladığı haberi ortaya çıktığında, yerel paniğin yerel kederi döndü. Mahalledeki bazı insanlar, tüm karakterler tarafından boşaltılana kadar yeri karşılayabileceğinden korkuyordu. East Village News'de bir blog olan Ev Treve, gelişmeleri Watergate ile kaplı gibi bildirdi. Tipik bir yorumcu, Bay Neidich'in “yüksek turistler” ve “küstah patronlar” getireceğini tahmin etti.
“Benim gibi birinin böyle bir yeri ele geçirdiğini duyduklarında insanların ne söylediğini biliyorum” dedi.
İnşaat kağıdı, iş bitene kadar pencereleri kapladı. Son bir gecede, yeniden açılan davetiyeler için birçok Lucy'nin düzenli konukları vardı. Daha sonraki birkaç, dondurma şapkası giyen genç Bıyıklı barkarcılara, su lekeli tavanın revizyonuna yerin dalgıçları verildi. Tozlu voleybol liginin kupaları hala duvarları sıraladı. Rolling Stones hala müzik kutusunda oynuyordu. Banyo grafiti bile sağlam kalmıştı.
Uzun zamanlı bir konuk olan Kristi Lowery, emziren barda oturuyordu. “1993'te Güney Carolina'dan birkaç arkadaşımla taşındım ve sonra bazı arkadaşlar bizi Lucy'ye getirdi” dedi. “Lucy'nin özel bir şey olmasının nedeni Lucy'nin kendisidir.
Budaklı kapı saat 22: 00'de sallandı. Bir sopanın yardımıyla, Bayan Mickevicius bir kışlık cekete geldi ve bir sopa yardımıyla gider. Herkes tezahürat etti. Bay Neidich, eski müşterileri onu sarılmalarla selamladığında bir gülümseme izledi. Bir cin ve bir tonik emretti ve selfie'ler için poz verdi.
Çok farklı geçmişlerine rağmen, Bayan Mickevicius ile yakındı – Yukarı Doğu Yakası'nın ayrıcalığının oğlu – ve hatta zaman zaman ve barback'in misafirperverlik endüstrisindeki ilk görünüşünde çalıştığında bile yardımcı oldu.
Lucy'nin kapandığını öğrendiğinde, ev sahibine yaklaştı ve bir anlaşmayı kısalttı. Ancak bir yenileme planladığı haberi ortaya çıktığında, yerel paniğin yerel kederi döndü. Mahalledeki bazı insanlar, tüm karakterler tarafından boşaltılana kadar yeri karşılayabileceğinden korkuyordu. East Village News'de bir blog olan Ev Treve, gelişmeleri Watergate ile kaplı gibi bildirdi. Tipik bir yorumcu, Bay Neidich'in “yüksek turistler” ve “küstah patronlar” getireceğini tahmin etti.
“Benim gibi birinin böyle bir yeri ele geçirdiğini duyduklarında insanların ne söylediğini biliyorum” dedi.
İnşaat kağıdı, iş bitene kadar pencereleri kapladı. Son bir gecede, yeniden açılan davetiyeler için birçok Lucy'nin düzenli konukları vardı. Daha sonraki birkaç, dondurma şapkası giyen genç Bıyıklı barkarcılara, su lekeli tavanın revizyonuna yerin dalgıçları verildi. Tozlu voleybol liginin kupaları hala duvarları sıraladı. Rolling Stones hala müzik kutusunda oynuyordu. Banyo grafiti bile sağlam kalmıştı.
Uzun zamanlı bir konuk olan Kristi Lowery, emziren barda oturuyordu. “1993'te Güney Carolina'dan birkaç arkadaşımla taşındım ve sonra bazı arkadaşlar bizi Lucy'ye getirdi” dedi. “Lucy'nin özel bir şey olmasının nedeni Lucy'nin kendisidir.
Budaklı kapı saat 22: 00'de sallandı. Bir sopanın yardımıyla, Bayan Mickevicius bir kışlık cekete geldi ve bir sopa yardımıyla gider. Herkes tezahürat etti. Bay Neidich, eski müşterileri onu sarılmalarla selamladığında bir gülümseme izledi. Bir cin ve bir tonik emretti ve selfie'ler için poz verdi.